“สวัสดีเช้า, โอ หัวใจแห่งเรา, ผู้พิทักษ์ทางที่ยังไม่ถูกย่างกราย.”  

“สวัสดีเช้า, โอ จิตรกรอันน่าพิศวงในผืนผ้าใบของจิตใจ.”  

“สวัสดีเช้า, โอ เทพีผู้ร่ายรำแห่งรุ่งสาง ขณะที่คืนได้เลือนลาง.”  

ในภวังค์เปราะบาง หรือ 23:59:59

เรื่องราวของหนึ่งจิตวิญญาณและอีกหนึ่งจิตวิญญาณ แทรกซ้อนด้วยอีกหนึ่ง วิวาทในชั่วโมงที่กำลังจะผ่านไป มันคือ… การเป็น, การมีอยู่, หรือไม่เคยเป็นทั้งคู่ ทั้งสามชีวิตนั้นเกี่ยวพันกันอยู่ใช่หรือ? สามสิ่งมีชีวิต? สามภาพสะท้อนที่สานเข้าหากัน และแยกออกเป็นหนึ่งเดียว? อะไรบ้างที่เต้นรำด้วยความสุข และอะไรบ้างที่หนักหน่วง? เสียงใดสะท้อนอยู่ในกรอบของคำถาม?

จินตนาการ ที่อยู่ใต้จินตนาการ หากเกมความคิดเริ่มต้นตั้งต้นในทิศทางที่ต่างกัน จะไม่สะท้อนความรู้สึกที่ไม่สามารถเป็นจริงได้หรือ? เป็นไปได้ไหมว่า ผ่านทางจินตนาการเช่นนี้ ความจริงที่ถูกสร้างขึ้นจะปะทะกับความหรูหราไร้อาภรที่ถูกแสดงออกในเส้นสีที่ถูกวาด สู่อนาคต ที่เป็นอิสระและล่องลอย หากรองเท้าหายไปข้างหนึ่ง ไม่ว่าจะเป็นข้างซ้ายหรือขวา หนึ่งในคู่ มันไม่ยังคงสมบูรณ์อยู่หรือ?

สามารถสวมใส่ร่วมกับอื่นๆ ได้โดยไม่รู้สึกแปลกประหลาดไหม? การสะท้อนของความคิด ภาพแห่งวันพรุ่งนี้ ภาพแห่งความเกลียดชัง หรือความฝันในห้องที่หอมหวานดั่งดอกไม้ผลิบาน ที่พยายามจะปกป้องอัตลักษณ์ของตนจากกลิ่นพิษของโลก? หรือเป็นโลกที่ถูกสร้าง ขมขื่นแต่ประทับใจ หนีไปในความฝันสิ? ไม่ หรือมี ซึ่งเป็นทางออก? จิตตะแห่งความรู้สึกที่หลบหนีจากตัวตนที่ไม่พึงปรารถนา ควรจะมีวายร้ายในจินตนาการนี้ไหม? เรา หรือผู้อื่น? วายร้ายหรือผู้ที่ถูกทำร้าย? เราจะไม่ยังคงอยู่ในความฝัน ในภวังค์?

จงมองไปรอบตัว มิใช่หรือ เจ้า ผู้ฝัน เรียกว่าเป็นคนดีหรือ? ในแสงไหนเล่าที่คุณธรรมถูกวัด? ความดีในความฝัน สะท้อนถึงศีลธรรม จิตใจที่รู้สึกตัว กระจกที่เผยตัวตนได้ดีที่สุด ขั้วตรงข้าม เสียงและการสะท้อน. ในรุ่งอรุณแห่งความฝัน ในแรงเคลื่อนไหวที่หรรษาของภวังค์ จินตนาการใดบ้างที่ฉายเงาของตนบนความจริง? วิสัยทัศน์ที่ถูกฉาย อดีต ปัจจุบัน อนาคต ภาพที่เกลียดชัง ภาพที่รักแต่ถูฏทิ้ง หรือความฝันในห้องที่หอมหวานดั่งดอกไม้ผลิบาน ที่พยายามปกป้องเสน่ห์ของพวกมันจากกลิ่นพิษของการดำรงอยู่? หรือโลกที่ถูกสร้างมีความโหดร้ายแต่เป็นที่รัก หลีกหนีเข้าไปในความฝันสิ! ไม่ หรือมี อยู่ทางออก? จิตตะที่ถอยหนีจากตัวตนที่ไม่พึงปรารถนา ตัวตนที่มาพร้อมกับหน้าที่และความรับผิดชอบประโยชน์อย่างเป็นธรรม อย่าให้การเป็นวายร้ายเบ่งบานในจินตนาการนั้น ควรมีแค่คนดีอยู่ในนั้นไหม ใครคือคนดี หรือ แค่เติมว่า ไม่ มองไปรอบตัว ตัวผู้ฝันเองมิใช่แค่คนดี? วัดความดีในแง่ไหน? ความดีในฝัน จิตใจที่สั่นไหวด้วยศีลธรรม สำนึกที่สะท้อนออกมาเพื่อเผยตัวตนที่แท้จริง ขั้วตรงข้าม เสียงและการสะท้อน.

“ฉันฝันว่าตัวเองเป็นนกไนติงเกลที่บินอยู่ในผืนผ้าใบแห่งความงามนี้; และนกไนติงเกลนั้นก็ฝันว่าเป็นฉัน ขับขานเสียงเพลงไพเราะดั่งการสรรเสริญเทพีแห่งการทำงาน และเมื่อฉันตื่นขึ้น ฉันเป็นนกไนติงเกล หรือไนติงเกลตัวนั้นคือฉัน?”

“จะสอบถามสิ่งใด หากเวลาใกล้ถึงเที่ยงคืน คือเวลา 23:59 และนาฬิกาปลุกได้ดับสูญไปแล้ว?” 

หมายเหตุ 1  : การแสดงมีความยาวทั้งหมด 50 นาที เป็นการแสดงแบบยืนชม และ มีเก้าอี้ที่เป็นส่วนหนึ่งของงานบางส่วนสามารถนั่งได้ จนกว่าตัวละครจะไปขอเก้าอี้ตัวที่ท่านนั่งคืน

คำเตือน : เรื่องนี้มีการกล่าวถึงความตาย ในบางส่วน แต่ไม่มีการกระทำความรุนแรงทางร่างกายเกิดขึ้น ผู้ชมโปรดใช้วิจารณญาณ เพื่อการตัดสินใจและรับชมการแสดง 

รอบการแสดง วันที่ 12 ตุลาคม 2567 เวลา 14.30 และ 18.30 นาฬิกา

(นำแสดงโดย จุฑาพิชญ์ อุสาหะ) วันที่ 19 ตุลาคม 2567 เวลา 14.30 และ 18.30 นาฬิกา (นำแสดง โดย พรรณปพร มะโนคำ)

วันที่ 26 ตุลาคม 2567 เวลา 14.30 และ 18.30 นาฬิกา

ราคาบัตร : บุคคลทั่วไป 489 บาท / นักศึกษา 300 บาท

สถานที่ : 6060 Arts Space (ซอยประดิพัทธ์ 21)

ผู้กำกับการแสดง : จุฑาพิชญ์ อุสาหะ 

ผู้เขียนบทการแสดง : จุฑาพิชญ์ อุสาหะ

นักแสดง พรรณปพร มะโนคำ ภูมิภัทร ปัญญาภู เจนจิรา หาวิทย์ จุฑาพิชญ์ อุสาหะ

(12 ตุลาคม รอบเวลา 14.30 และ 18.30)

กำกับศิลป์ : จุฑาพิชญ์ อุสาหะ 

ออกแบบเวที : สุพิชชา สุประดิษฐ์ ณ อยุธยา

ออกแบบแสง : จิรัชญา เจนใจวิทย์

เครื่องแต่งกาย : เจนจิรักษ์ เจนใจวิทย์

ออกแบบโปสเตอร์ : จุฑาพิชญ์ อุสาหะ

ติดต่อสอบถาม 0922582266 (ปิ๋ม) / jpusaha.bber@gmail.com

https://www.facebook.com/6060artsspace/