Liminal Space

ในความมีชีวิตของทุกสรรพสิ่งนั้นล้วนแล้วแต่ประกอบไปด้วยโลกคู่ขนาน พื้นที่ระหว่างการเดินทาง และตัวเลือกเสมอ ความแออัดและความว่างเปล่า สีขาวและสีดำ ความร้อนและความเย็น ความมีตัวตนและความไม่ตัวตน ความศรัทธาอันว่างเปล่าหรือพระเจ้าผู้มีตัวตน สิ่งเหล่านี้เปรียบเสมือนพรหรือคำสาปที่เราเท่านั้นจะเป็นผู้กำหนด

นิทรรศการรวบรวมผลงานการแสดงเดี่ยวของสนิทัศน์ ประดิษฐ์ทัศนีย์ ศิลปินผู้สร้างสรรค์ผลงานผ่านแนวความคิดของภูมิสถาปัตย์ โดยผลงานของสนิทัศน์มีทั้งที่เป็นงานภูมิสถาปัตย์และศิลปะจัดวาง ผู้ก่อตั้งสนิทัศน์สตูดิโอ สตูดิโอผู้มีความรักและหลงใหลในการรังสรรค์ศิลปะร่วมสมัยโดยใช้องค์ความรู้ทางด้านภูมิสถาปัตยกรรมเข้ามาเชื่อมต่อทุกความเป็นไปได้เพื่อให้เกิดผลงานอันมีลักษณะโดดเด่นเป็นที่ชวนค้นหาความหมายที่ซ่อนอยู่ภายใต้ความงามของชิ้นงานเหล่านั้น

นอกจากความสนใจทางด้านงานภูมิสถาปัตย์ สนิทัศน์ยังมีความสนใจในเรื่องประวัติศาสตร์และความเชื่อของมนุษย์ ทำให้เกิดผลงานที่สะท้อนความเกี่ยวข้องระหว่างธรรมชาติและสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้น ทำให้การสร้างสรรค์งานศิลปะร่วมสมัยที่สนิทัศน์ที่ทำนั้นมักประกอบเชื่อมสถาปัตยกรรมโลกใหม่ในคติความเชื่อโลกเก่าที่ผสมเข้าด้วยกันอย่างลงตัว ที่ซึ่งมักได้แรงบันดาลใจมาจาก ความเชื่อและปรัชญาทางศาสนาที่ได้รับอิทธิพลมาจากการเรียนรู้ สังคมและวัฒนธรรมรอบตัว อาจกล่าวได้ว่าภูมิสถาปัตยกรรมกับเมือง วัฒนธรรม และสิ่งแวดล้อมนั้นไม่เคยแยกออกจากกันอย่างสิ้นเชิง ทุกอย่างล้วนแล้วแต่มีจุดเชื่อมโยงกันต่อเนื่องไปไม่รู้จบ

ความท้าทายและหัวใจที่สำคัญที่สุดของงานภูมิสถาปัตยกรรมคือเรื่องของความปลอดภัย การวิเคราะห์โจทย์และความงามที่ต้องดำเนินไปพร้อมกัน จนไปถึงการวางระบบต่างๆ ล้วนแล้วแต่มีความสำคัญในลำดับถัดมา ซึ่งต้องอาศัยความเชี่ยวชาญและประสบการณ์จากทุกภาคส่วน เพราะการสร้างสรรค์ผลงานศิลปะผ่านการสอดผสานภูมิสถาปัตยกรรมนั้นต้องทำงานด้วยกันเป็นทีม อาจรวมไปถึงการร่วมปรึกษาทีมสถาปนิก วิศวกร ของพื้นที่นั้นๆ เนื่องด้วยส่วนมากแล้วผลงานมักมีขนาดใหญ่เมื่อเทียบกับศิลปะในรูปแบบอื่นๆ เพื่อให้ผู้เข้าชมสามารถมีปฏิสัมพันธ์ได้มากกว่าการยืนมองเพียงอย่างเดียว และนี่คือความท้าทายของการสร้างสรรค์ผลงานด้านนี้เสมอ เพื่อให้ความสวยงาม ประสบการณ์ และความปลอดภัยได้เดินทางสู่ทุกคนดั่งที่ตั้งใจ

บนพื้นที่ระหว่างทางของการดำเนินชีวิต ล้วนแล้วแต่มีพื้นที่ทับซ้อนหรือเส้นคู่ขนานเป็นเส้นใยบางๆ ให้เราได้เข้าไปพักผ่อน ทดลอง เพื่อค้นหาความหมายบางประการของชีวิต สิ่งนี้มักเป็นแก่นหลักที่สนิทัศน์มักนำมาใช้ เพื่อเป็นการเชื้อชวนผู้ชมเข้าไปค้นหาจุดหมายปลายทางบางอย่างที่ศิลปินตั้งคำถาม ค้นคว้าหาความหมายและได้ทำการทดลอง