คัดสรรโดยภัณฑารักษ์ มาร์ค เจียรวนนท์
ในโปรเจกต์นี้ ภัณฑารักษ์ ได้รวบรวมวัตถุที่เกิดจากความช่างคิดของผู้คนในพื้นที่ - ตั้งแต่ยางรถยนต์เก่าที่ถูกกดจนแบนแล้วผูกด้วยเชือกฟางจากอู่ซ่อมมอเตอร์ไซค์บนถนนสันติภาพ แผ่นอะคริลิกดัดโค้งจากร้านทำป้ายใกล้วงเวียน 22 กรกฎาคม ไปจนถึงชิ้นส่วนของใช้ในบ้านที่ถูกนำมาประกอบจัดวางใหม่เป็นรูปทรงเฉพาะกิจ วัตถุเหล่านี้เมื่ออยู่ในบริบทเดิมทำหน้าที่จัดระเบียบพื้นที่และรองรับวิถีชีวิตประจำวันอย่างเรียบง่าย ทว่าภายในพื้นที่จัดแสดง พวกมันกลับเปิดให้เห็นมุมมองใหม่ของการอ่านเมือง เผยเรื่องราวของการใช้งาน ความคิดประดิษฐ์ และความสร้างสรรค์ที่งอกงามจากชีวิตของผู้คนในย่านเยาวราช

“สำหรับผม วัตถุเหล่านี้คือภาษาถิ่นรูปแบบหนึ่ง” มาร์คกล่าว “วัสดุแต่ละชนิดเปรียบเสมือน ‘คำศัพท์’ ส่วนวิธีการประกอบสร้างคือ ‘ไวยากรณ์’ ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นจึงคล้าย ‘วลี’คลุมเครือ ซึ่งซ่อนความหมายอยู่ภายใน เมื่อรวบรวม และจัดวางวัตถุทั้งหมดเข้าด้วยกัน ทั้งด้วยสายตาของภัณฑารักษ์ และสัญชาตญาณของศิลปิน วลีเหล่านี้จึงสามารถเชื่อมต่อกันเสมือน ‘ประโยค’ และ ‘ย่อหน้า’ ของเมือง เกิดเป็น ‘ภาษา’ ที่มีสำเนียงและ เอกลักษณ์เฉพาะตัวของเยาวราช ภาษานี้ไม่ได้ปรากฏในรูปแบบข้อความแข็ง ๆ หากเป็นการแสดงออกเชิงกายภาพที่อิสระราวกับ “บทกวีไฮกุที่จับต้องได้” และเมื่อผลงานทั้งหมดถูกร้อยเรียงร่วมกัน มันจึงสร้างท่วง ทำนอง พร้อมสะท้อนการแสดงออกทางวัฒนธรรมไว้ในบทสนทนาเดียวกัน” 

มากไปกว่าการนึกถึงที่มาของวัตถุเหล่านี้ การจัดแสดงนิทรรศการ “Vernacular Objects” มุ่งหวังที่จะชวนผู้เข้าชมให้ชะลอจังหวะ และมองพื้นที่รอบตัวใหม่อีกครั้ง – เพื่อจะได้เห็นว่าย่านหนึ่งเผยตัวตนของมันไม่เพียงผ่านสถาปัตยกรรมหรือมรดกทางวัฒนธรรม หากแต่ยังผ่านทางโครงสร้างเล็ก ๆ ที่เกิดจากความจำเป็นและ

ความใส่ใจของผู้คน เมื่อสิ่งเหล่านั้นถูกร้อยเรียงเข้าด้วยกัน จึงแปรเปลี่ยนเป็นไวยากรณ์ทางสายตาอันอ่อนโยน เป็นภาษาเฉพาะพื้นที่ที่บันทึกผ่านวัสดุ รูปทรง และจังหวะชีวิตประจำวันของเยาวราช