ยืนบนถนนคนสู้เพื่อฝัน…

นิทรรศการเดี่ยว โดย ธาดา เฮงทรัพย์กูล

งานเปิดนิทรรศการ วันที่ 17 พฤษภาคม 2568 , เวลา 17:00 น. เป็นต้นไป

🗓ช่วงเวลาจัดแสดง 17 พฤษภาคม - 13 กรกฎาคม 2568

📍ห้อง HOP PHOTO GALLERY, MMAD ชั้น 2 มันมัน ศรีนครินทร์ (เปิดทำการทุกวัน ตั้งแต่เวลา 11.00 น. - 19.00 น. )

พาภ สลับกับสะท้อน หยอกหยันภาพ ปรากฏ( กาล )แสนธรรมดาพิลึกพิลั่น บันทึกเหตุการณ์ที่อาจต้องทวนถาม

กับฉากภาพเกือบขาว/ดำ ซึ่งกำลังจะกลายเป็นภาพถ่ายบอกเหตุบนถนนสายสัมพันธ์ ต่างโปสการ์ดต่างหน้า

เชื้อเชิญออกเดินทาง สัมผัสร่วมประสบ การณ์ ดำรงเป็นและอยู่นอก-นัย-ระนาบภาพประดิษฐ์แผ่นนี้

นิทรรศการ ‘A ROCKING ROAD TO THE MOON - ยืนบนถนนคนสู้เพื่อฝัน…’ ของ ธาดา เฮงทรัพย์กูล ฉายภาพประดิษฐ์สร้างของความเหลื่อมล้ำจากโครงสร้างการบริหารที่ผุพังหยั่งรากของภาครัฐ อีกครั้งที่ทุกอย่างได้ริเริ่มด้วยประสบการณ์ส่วนตัวของธาดา ระหว่างการเดินทางกลับที่พักอาศัยบนท้องถนนอันขรุขระภายในกรุงเทพมหานคร การพบเจอกับเหตุการณ์ซ้ำเดิมซึ่งไม่ควรจะปกติธรรมดาในทุกวัน ได้สั่งสม ยอกย้อน และเชื่อมร้อยประสานยังชุดความทรงจำก่อนหน้าที่เขาประสบพบเสมอในขณะเดินทางไป-กลับภูมิลำเนาบนถนนสายมิตรภาพ ซึ่งเชื่อมต่อขยายความเจริญจากเมืองหลวงสู่ภูมิภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย - ของขวัญแห่งมิตรภาพชิ้นสำคัญที่ประเทศไทยได้รับจากอเมริกาในยุคสงครามเย็น

ธาดาเลียนล้อการนำเสนอภาพโฆษณาชวนเชื่อบนถนนแห่งสายสัมพันธ์ ที่ถูกผลิตวนเวียนซ้ำไปมาภายใต้กรอบวาทกรรมการขยับขยายกระจายความเจริญสู่ภูมิภาค ด้วยฉากผลงานวัตถุเก็บตก วัตถุภาพถ่ายจัดวาง และวิดีโอด้วยเทคนิค slit-scan ที่ขมวดรวมต่อทุกห้วงเวลาไว้ในภาพภาพเคลื่อนไหวเดียว ร่วมประกอบเป็นภูมิทัศน์อันบิดเบี้ยวจากการมอมเมาผู้คนด้วยการจัดการทัศนียภาพแช่นิ่งแบบเดิม - ฉากภาพถนนที่ไม่เคยสมบูรณ์แล้วเสร็จ -  เขายังขับเน้นถึงความหลากเลื่อนอีกครั้ง ผ่านการผสมผสานจัดวางเศษถนนยางมะตอยซึ่งรื้อทิ้งบนไหล่ทางระหว่างมุ่งหน้าสู่เขตอำเภอเขาใหญ่ เรียงจำลองพื้นถนนร่วมกับวัตถุภาพ ประดิษฐกรรมจากการหล่อหลุมบนถนนสายนี้ที่หลอมรวมเข้ากับภาพถ่ายเงาสะท้อนบนผิวน้ำของสถาปัตยกรรมซึ่งวิจิตรงดงาม และโอ่อ่าของอาคารสาธารณะ รวมไปถึงตึกขององค์กรภาครัฐและเอกชนในเมืองหลวง อันแฝงด้วยน้ำเสียงของการเสียดสีกระเซ้าเย้าหยอกแบบตลกร้ายของความเป็นวัตถุเลียนแบบและการเคลื่อนไหวไร้แบบแผนตามหลักเหตุผลที่ควรจะต้องตอบได้

นอกจากเอกภาพของฉากปรากฏการณ์ประหนึ่งภาพถ่ายนี้ ที่ต้องการสื่อสารผ่านชุดเหตุการณ์ซึ่งอาจจะปกติธรรมดา แต่สิ่งเหล่านี้กลับเป็นผลพวง ซุกซ่อนการแสวงหาประโยชน์อย่างไม่หยุดหย่อน ขณะเดียวกันก็ขับเคี่ยวด้วยแรงผลักบางประการ อาจจากอารมณ์ความรู้สึก แม้จะเป็นเพียงฉากภาพแสนสามัญธรรมดา แต่กลับกระตุ้นเร้ากระทำการอันนิ่งเงียบรุนแรงได้อย่างน่าฉงน ราวกับว่า ภาพถ่ายฉากปรากฏการณ์นี้ได้ผูกเข้ากับห้วงขณะอารมณ์และความทรงจำร่วมกันของการกระเสือกกระสนดิ้นรนไม่รู้จบ