นิทรรศการผลงานของ ลิลลี่ ศิลปินชาวเมียนมา นิทรรศการนี้แสดงออกถึงการยืนหยัดเคียงข้างชาวเมียนมาที่ยังคงต่อสู้เพื่อประชาธิปไตยมาตั้งแต่การรัฐประหารเมื่อปี 2564 ตลอดเวลากว่า 5 ปีที่ผ่านมา ประชาชนจำนวนมหาศาลต้องสูญเสีย ถูกจับกุม หรือกลายเป็นผู้พลัดถิ่น ทว่าพวกเขายังคงไม่หยุดเรียกร้องอิสรภาพ . ผลงานชุดนี้นำเสนอผ่าน ภาพถ่ายของเหล่าศิลปินหญิงที่เป็นส่วนหนึ่งของการปฎิวัติฤดูใบไม้ผลิของเมียนมา ในท่วงท่าการทำงานอย่างมืออาชีพ ผู้ซึ่งเป็น “เสียงที่มักถูกลืม” ในการบันทึกหน้าประวัติศาสตร์ครั้งสำคัญ พวกเธอคือผู้ที่ยืนอยู่แถวหน้า ท้าทายความรุนแรง และเสี่ยงชีวิตเพื่อบันทึกความจริงให้โลกได้รับรู้ แรงบันดาลใจของนิทรรศการนี้อ้างอิงจากคำกล่าวของ เวอร์จิเนีย วูลฟ์ ที่ว่า “ในประวัติศาสตร์ส่วนใหญ่ที่ผ่านมา นามปากกานิรนามมักเป็นของผู้หญิง” ผลงาน รูปถ่ายของสตรีนิรนาม จึงเป็นทั้งการรำลึก และทลายกรอบอคติทางเพศในสังคม ทำให้บทบาทของศิลปินหญิงเหล่านี้ “ถูกมองเห็น”