Until We Meet Again – จนกว่าเราจะพบกันอีก เป็นบทสนทนาระหว่าง เฮเลน เกรซ และ ภาพตะวัน สุวรรณกูฏ สำรวจประเด็นบทบาทสถานะเพศในบริบทข้ามวัฒนธรรม ระหว่างออสเตรเลีย ไทย และฮ่องกง ในช่วงเวลา 50 ปีที่ผ่านมา โดยดำเนินเรื่องจากทุกส่วนสอดประสานกับเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ บนรอยเงาของการจากถิ่น ศิลปินใช้ เสียง ภาพ วัตถุที่เชื่อมโยงกัน และประสบการณ์ตรง นำมาสร้างสรรค์ผลงานจัดวางขนาดใหญ่ ที่ประกอบด้วย ประติมากรรม วิดีโอจัดวาง และรูปรอยของความทรงจำ ที่มีแก่นเรื่องอยู่ที่ความบังเอิญและการเกิดขึ้นพร้อมกัน ซึ่งเป็นโครงสร้างของการบรรจบกันทั้งในเนื้อที่ของความเป็นจริงและส่วนที่เป็นจินตนาการ เพื่อสำรวจช่วงเวลาและพื้นที่ที่หล่อหลอมตัวตนของพวกเขาทั้งสอง ศิลปินทั้งคู่ต่างก็ผ่านประสบการณ์ ช่วงภาวะสงครามและการเป็นแม่ ทั้งการทำลายล้างและการสร้างสรรค์ และพวกเขาเชื่อว่าสิ่งเหล่านี้ถูกลิขิตไว้ให้ทั้งคู่ได้มาสร้างสรรค์นิทรรศการนี้ร่วมกัน เพื่อสื่อถึงการเดินทางของพวกเขา

ผลงานนี้เป็นส่วนหนึ่งของประสบการณ์เชิงพื้นที่ และส่วนหนึ่งคือเรื่องราวจากห้วงเวลาต่างๆในชีวิตของพวกเขา ทั้งประวัติศาสตร์โลก ประวัติศาสตร์ภูมิภาคของไทย ออสเตรเลีย ฮ่องกง เวียดนาม และกัมพูชา สถานที่เหล่านี้เปิดกว้างเชื่อมโยงถึงกันในช่วงเวลานี้ ซึ่งเป็นการปรับทิศทางโลก เปิดสานฝันโลกไร้พรมแดนขึ้นก่อนที่ความมืดและความกลัวจะบังเกิด มาบดบังความเปิดกว้างที่ทั้งคู่ต่างแสวงหา ประวัติศาสตร์แพนกว้างของเรื่องเล่าของพวกเขาได้ถูกถอดประกอบเข้ามาอยู่ในองค์ประกอบเชิงพื้นที่ในงานจัดวางวิดีโอและงานฉากบานพับลับแลนี้ โดยมีจอฉายและฉากบานพับเป็นองค์ประกอบสำคัญในภาษาศิลปะที่ทั้งสองมีร่วมกันผลงานทั้งสองที่ต่างคนต่างสร้างขึ้น แต่มีพื้นฐานมาจากบทสนทนาและการแลกเปลี่ยนวัสดุ ภาพ และการแปล ระหว่างศิลปิน และเล่าถึงผลกระทบของวัฒนธรรมสมัยนิยม การไหลของเวลาและน้ำของเจ้าพระยา ริมฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยาแยกคลองบางกอกน้อยอันเป็นสถานที่เกิดของภาพตะวัน และการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำของประเทศกุนดิตจ์มาห์รา ที่เฮเลนเกิดศิลปินได้เยี่ยมชมภูมิทัศน์ทางวัฒนธรรม ที่ประเทศกุนดิตจ์มาห์รา พบปะกับผู้อาวุโส เห็นแง่มุมของประเทศเป็นครั้งแรกด้วยกัน การเยี่ยมชมที่ราบภูเขาไฟแห่งนี้ซึ่งมีการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำโบราณที่ออกแบบกับดักปลาไหลและเพาะปลูกพืชมานับพันปี ศิลปินประทับใจทันทีกับลักษณะทางธรณีวิทยา ของภูเขาช้าง ซึ่งเป็นภูเขาไฟทรงกรวยหินสกอเรียที่เกิดจากปะทุของภูเขาไฟเมื่อกว่า 30,000 ปีที่แล้ว ช้างในภูมิทัศน์ที่พูดกับผู้อยู่อาศัยในประเทศ ผู้ตั้งถิ่นฐานชาวยุโรปไม่สังเกตเห็นวิศวกรรมพื้นเมืองที่ซับซ้อน แต่ที่นี่ ตลอดเวลาที่ผ่านมา มันอยู่ที่นั่นตรงหน้าพวกเขา ศิลปินทั้งสองได้กลับไปเยี่ยมชมสถานที่ในวัยเด็กด้วยกัน เดินผ่านเส้นทางในอดีตและเดินทางทางน้ำในการจินตนาการถึงพื้นเพถิ่นกำเนิดของตนเอง ในบางกอกน้อยแยกเจ้าพระยาและทางฝั่งตะวันตกของวิกตอเรีย ศิลปินได้เชื่อมโยงกับบรรพบุรุษและประเทศชาติของตัวเอง เรื่องราว และความฝัน นิทรรศการนี้นำผลงานของศิลปินหญิงอาวุโสสองคนนี้มารวมกัน ทำให้พวกเขาสามารถขยายผลงานของตนด้วยรูปแบบใหม่ การย้อนกลับสู่แหล่งที่มาของตนเป็นพื้นที่ที่ทำให้ค้นพบพลังงานที่ฟื้นฟูสู่สิ่งสร้างสรรค์