เเง่งามบนความไม่สมบูรณ์

ความสวยงาม ความงดงาม เป็นคุณสมบัติของสิ่งต่าง ๆ ทั้งที่จับต้องได้และจับต้องไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นคน สัตว์ สิ่งของ หรือความคิดที่เกิดจากประสบการณ์ จนทำให้เกิดความพอใจกับ เรื่องราวนั้น ๆ เราสามารถรู้ได้ว่า บางสิ่งนั้นสวยงามจากสีสัน รูปร่าง สัดส่วนที่ทำให้เราพึงพอใจ ซึ่งเป็นประสบการณ์มนุษย์มานับล้านปี แนวคิดเรื่องความงามการเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา การเปลี่ยนไปตามเทรนด์ ตามรสนิยมของแต่ละวัฒนธรรม

ข้าพเจ้าจึงต้องการนำเสนอผลงานจิตรกรรมที่สะท้อนเรื่องราวเหล่านี้ ความพยายามที่จะทำให้สมบูรณ์แบบในความไม่สมบูรณ์แบบ จากประสบการณ์ที่ทำให้เกิดความรู้สึกต่าง ๆ เช่น ความกังวล ความตื่นเต้น หรือหลาย ๆ เหตุการณ์ที่ทำให้เราต้องด่วนตัดสินใจ ยอมรับและเห็นคุณค่า ยอมรับในความซับซ้อน ข้าพเจ้าจึงอยากให้มองเห็นถึงความงามบนความไม่สมบูรณ์แบบ จากประสบการณ์ส่วนตัวที่พบเจอกับเหตุการณ์ในแต่ละวัน ทำให้ได้ไอเดียนำมาสร้างสรรค์ผลงานจิตรกรรมชุดนี้ขึ้นมา

ที่มาของการสร้างสรรค์ผลงาน :
ของความงามที่ซ่อนอยู่ในแง่มุมต่าง ๆ ของโลกให้ปรากฏเป็นภาพแทนความงาม ไม่ได้รับใช้ปรากฏการณ์อันเป็นปกติของสรรพสิ่ง หากแต่เกิดขึ้นจากการจัดสรรหรืออาจจะกล่าวได้ว่าเป็นการก่อร่างสร้างขึ้นเพื่อให้เกิดความน่าชื่นชมในแง่มุมงามตามที่จิตรกรคัดสรรมานำเสนอ แต่ประเด็นที่สำคัญ คือมาตรฐานของความงามนั้นขึ้นอยู่กับประสบการณ์และรสนิยมของแต่ละบุคคลเป็นไปในเชิงวิสัย จึงเป็นสิ่งที่ค่อนข้างยากหากยกย่องมาตรฐานความงามของจิตรกรรมชิ้นหนึ่ง ให้ปรากฎขึ้นแก่จิตใจของคนทุกชนชั้น ความงดงามที่ถูกสร้างขึ้นมาด้วยชุดระเบียบของวิถีแห่งการจ้องมอง เพื่อนำไปสู่ความเข้าใจในประสบการณ์ทางสุนทรียะของผู้ชม ทั้งนี้ เนื่องจากความงามนั้นไม่ใช่สภาวะของความจริงแท้ แต่เป็นการเลือกสรรแง่มุมแห่งความงามนั้นมานำเสนอให้เกิดความพึงพอใจ โดยใช้กฎเกณฑ์ของการสร้างสรรค์เป็นเครื่องมือในการผลิตจิตรกรรม จนเกิดเป็นผลงานที่สมบูรณ์ (ในแง่มุมของจิตรกรเอง) ในรูปแบบที่เป็นภาพแทนของความจริงเชิงกายภาพ

ทั้งหมดนี้อาจจะกล่าวได้ว่า โลกของจิตรกรรมจึงไม่ใช่โลกของความจริง ในแง่มุมของโลกทางกาย ความจริงของโลกทางกายภาพเป็นเรื่องของการประสบพบเจอกันของเหตุและปัจจัย ในขณะเดียวกัน โลกทั้งโลกคือภาพลวงของการประสบพบเจอกันของหลาย ๆ สิ่ง สิ่งที่ถูกที่ถูกเวลา จนเกิดเป็นบางสิ่งบางอย่างที่มีความสำคัญ การสร้างสรรค์จึงเป็นผลงานที่เกิดขึ้นจากกระบวนการรับรู้ และนำไปสู่การวิเคราะห์ออกมา ทั้งนี้กระบวนการทั้งหมดดังกล่าว อาจจะเกิดขึ้นไม่เกี่ยวโยงกับช่วงเวลาหรือระยะเวลา เพราะฉะนั้นมนุษย์เราจึงมักกล่าวกันถึงเรื่องของพรสวรรค์ทางศิลปะ ภาพที่ปรากฏในจิตรกรรมจึงมิอาจตีความด้วยความงามทางตรง แต่ต้องการหาสิ่งที่อยู่รอบข้าง โดยการนำมาประมวลผล วิเคราะห์ เพื่อหาสัญลักษณ์และความหมายนั้น ๆ คุณค่าของความงามที่เกิดขึ้นจากธรรมชาติ โดยการเชื่อมโยงความหมายที่เข้ากัน ทางกายภาพของความจริง ภาพที่ปรากฏมิอาจจะตีความหมายทางตรง ว่าเป็นรูปสัญลักษณ์ของอะไรและสื่อความหมายอะไร แต่เป็นการนำเสนอชุดสัญลักษณ์ที่มีความหมายแฝง ผ่านรูปทรงทางศิลปะที่มีชั้นเชิง การสื่อสารความหมาย ที่มากกว่าความงามภายนอก และนำไปสู่กระบวนการตีความที่นอกเหนือเดิมของภาพที่ปรากฏ